STRUKTURA KRYSZTAŁU

wymyśliłem słowo

o strukturze kryształu

sen był krótki

lecz piękny

jego żywot też

 

niosłem je ku światłu

przeciskałem

przez wąskie przebudzenie

wypuściłem z dłoni

 

rozsypały się kryształki

liter

Listopadowy

Czy chcę być p r a w d z i w y m Polakiem?

Nie chcę, choć kiedyś chciałem.

Czy chcę być p r a w d z i w y m patriotą?

Nie chcę, choć kiedyś...

Są słowa, które ulegają korozji,

nadużywane brunatnieją.

W kraju, którym się urodziłem,

i na ziemi, w której

osiądę kiedyś pyłem i wspomnieniem,

chcę być tylko Polakiem,

chcę być tylko patriotą,

zwykłym,

cichym,

takim jak dotąd.

JEŚLI JESTEŚ POETĄ

czy sądzisz
że wiosna
to czas zielonych łez
który już nigdy później
się nie przydarzy
że lato
to dojrzałość
wypalana pod księżycem
cieplejszym od słońca
jesień
płatkami bursztynu
zdejmowanymi z drzew przez wiatr
a zima
beznamiętnym popiołem
dopełnionych kalendarzy
i niczym więcej

jeśli jesteś poetą
który upływ czasu postrzega tęczą
a przemijanie pyłem nanosi na płótno
zapewne tak sądzisz

jeśli nie
będzie ci łatwiej
nie dostrzegać zmarszczek na dłoni
którą wyciąga w twoją stronę czas

MY W WIELKIM STADZIE

to już chyba zmęczenie

nie odróżniam wschodów od zachodów

zbieram stopami drobinki czasu

marzę o narodzinach kolejnych marzeń

schodzę w ogrody d'aranjuez

puls głodnego serca uderza falą

nie wszystko rozmywa

teraz już wiem

jest jasnobłękitne zadaszenie świata

jest też purpurowe piekło szczelin

przekłamane rachunki sumienia

pozorna lekkość bytu na skrzydłach

obolałych od ciężaru

może to naprawdę zmęczenie

umysł budzi się niechętnie

z trudem zasypia

po stopniach dźwięków powracam

do stada w którym kochamy

i nienawidzimy

mścimy się i wybaczamy

rodzimy i zabijamy

żyjemy i umieramy

my

śmiertelni

w wielkim stadzie

i obok śmierć 

samotna

ona jedna nieśmiertelna