* * *

 skradłem wiersz

Konstantemu

chciałbym cię w nim

zamknąć

jak w podniebnej kapsule

poddanej

obłokom

rozsypać wykradzione

słowa

zanim zgasną

„usta

tak bardzo blisko

gwiazdy

tak bardzo wysoko”

* * *

 mała kropla

krewna wielkich jezior

spadkobierczyni oceanu

córka chmur

współlokatorka ulicznych kałuż

świeżość tysiącletnich kamieni

matka życia

opiekunka ptasiego serca

* * *

 Udało mi się wmówić jej w oczy,

że jestem pięknym, młodym bogaczem.

Diabeł się śmieje. A niech rechocze.

To jego dzieło, za to mu płacę.

* * *

 Mam swoje wady, mam ich bez liku,

a ty wciąż mówisz mój ty aniele.

Lepsze by było mój ty diabliku.

Słowo aniele, to nazbyt wiele.

* * *

 Gdy odchodził Pan Milan Kundera ,

wszyscy wokół mówili: nie teraz.

To tylko efekt mitów

ta cała lekkość bytu

co tam czeka. Nie warto umierać.

* * *

 próbowałaś złapać wiatr

on próbował złapać ciebie

zaplątała się ulotność

w zastawiane sieci

dwa żywioły 

dwa wiatry

dwie nagości

Carpe Diem

Niebo zaczeka

 daj rękę

chodź

zaprowadzę cię do nieba

schodami

prosto w dół

wiem co mówią ludzie

ale to nie pomyłka

pobłądzimy głęboko

powoli  i głęboko

nie bój się

nawet jeśli to tylko

ogień pot brak oddechu

zaufaj mi

i tym

co przed nami tam schodzili

niebo zaczeka