Panta rhei

jakże szybko spękał odwieczny napis

na kruchym murze

że to człowiek jest panem tego świata

zatarły się litery dotychczasowych znaczeń

przeraża gdy nie potrafisz powiedzieć

czy to krzyk stał się ciszą

czy cisza wielkim krzykiem

zasypiasz otulając się bezpieczną ułudą

że słowo jutro wciąż istnieje

tylko trzeba na nie

nieco dłużej poczekać

umowna wartość

traci poczucie stabilności

choćby ten zegarek na który wydałeś fortunę

wielki powód celebryckiego zadęcia

twoja duma i spełnienie

nikogo już nie interesuje

najbliższa osoba zachowuje odległość trzech metrów

i jeśli spogląda na ciebie to bardziej z lękiem

niż z zazdrością

a czas nawet jeśli wciąż płynie

to jakby inaczej

często zwalnia

czasami się zatrzymuje

wskazówki zamiast minut

odmierzają liczbę zgonów

i uzdrowień