* * *

okno które  mijałem

wbiło spojrzenie jak kolec

nie zrozumiałem

uciekłem

przed kolejną infekcją

gładkiej skóry

wróciłem

po dzikość oczu

które tam czekały

po oswojenie śmiałości

po samego siebie

którego wciąż się

uczę

nikt jeszcze

o piątej nad ranem

nie kpił tak

z moich lęków