Śpiewamy

 

nam śpiewać nie kazano a przecież śpiewamy

piosenki co przez życie idą razem z nami

dorastaliśmy z nimi bardzo bardzo młodzi

można rzec że wraz z nami uczyły się chodzić

wchodziły na trzepaki spały pod namiotem

wskakiwały do Świdra z młodzieńczym polotem

i tak jakoś tak jakoś... zapał w nas nie ostygł

kroczą z nami jak cienie te przyrodnie siostry

wystarczy ręka w górze byśmy mogli śpiewać

by śpiew wypełnił ściany i kołysał drzewa

bo to już zwyczaj taki ta ręka co w górę

unosi się dostojnie i kieruje chórem

kurier czerwooooo… pod niebo strzela na kształt gromu

gdy już gardła dość mają wracamy do domu

przez czas jakiś wraz z nami młynareczka kroczy

tak wielką siłę mają jej niebieskie oczy

*

nam przerwać nie kazano więc nie przerywamy

od lat już od stuleci

śpiewamy

śpiewamy