powiedziałaś że chwile
miłosnych gorących uniesień
powinny być zawsze
najpiękniejszym świętem
że twoje ciało nie może
się go doczekać
wydawało mi się
że rozumiem
wywiesiłem powitalne flagi
na wielkim banerze
zamieściłem twoje zdjęcie
przyozdobiłem kwiatami
włożyłem odświętny garnitur
stojąc na balkonie
zawyłem do niewidzialnego
księżyca
a teraz patrzę jak nadchodzisz
zatrzymujesz się
spoglądasz w górę
spoglądasz na rozbawione grono
przechodniów
gasisz uśmiech na twarzy
smutniejesz
zawracasz
a jeśli przyjdziesz
bo wiem że tak
talerz wypadnie mi z ręki
nawet nie to że ręce niemłode
a smutku i czekania
pełne garście
ale jeśli kiedyś
bo zawsze jest jakieś kiedyś
nie opanuję drżenia
nie przejmuj się
życie też leci mi z rąk
a jeśli wrócisz
bo być może
bo wciąż wierzę
bo tak mi podpowiada
skostniała w bezruchu klamka
weź ze sobą
własny talerz
na pierwszy wspólny posiłek
wspólne życie
trzy siostry
skazane na siebie
pierwsza na drugą
druga na pierwszą
trzecia …
no cóż
trzy siostry
w uchwycie rąk
dwie pierwsze ciche
dwie pierwsze cierpliwe
trzecia...
krzykiem głusząca
oddechy
trzy siostry
trzy sieroty
po tej czwartej
jasnowłosej
łatwowiernej
nie potrafiącej się bronić
nie wiem
czy słońce złoci włosy
czy wybiela
nie wiem
czy oczy mogą zabić
czy tylko porazić
nie wiem
czy skrzyżowanie dróg
zbliża je czy rozdziela
nie wiem też
czy aby na pewno
to są właśnie te oczy
to słońce
ta droga
nie wiem
błądzenie ślepca
po śladach nocy
ściśnięte aż do bólu
dłonie
i to pytanie
w sidłach niemocy
czy to już koniec
tak
to już koniec
sen urywany
przed trzecim kurem
jak przedśmiertelne
stygnące dreszcze
jak gęstniejące w ciemności
chmury
wolno umiera słowo
j e s z c z e
