***

  

gonię kosmos 

czas i przestrzeń zakrzywiam tęczą 

uzupełniam pięciolinią 

podpieram obietnicą wieczności 

  

gonię światła miasta 

mleczną drogę aut i latarni 

zastanawiam się 

czy wielki wybuch już był 

czy dopiero nastąpi 

  

gonię krople fado 

uwięzione w deszczu 

bo włosom obiecałem wiatr 

twarzy chłodny dotyk 

nostalgii rzewne nuty 

  

gonię słowo saudade 

wciąż odgradza się mgłą 

zagęszczoną tym 

co pozostaje z łatwopalnych 

przeczuć 

  

* 

  

gonię 

a jednocześnie 

uciekam