* * *

jakże często
pragnąłeś gdzieś
uciec
i zostawić
to wszystko
za sobą
świecidełka
banały
zepsucie
tężejące przed burzą
jak obłok

dziś gdy grom
wystraszonych przegania
patrzysz z lękiem
na puste ulice
to co każe
ci wrócić
z zesłania
to tęsknota za ludźmi
za życiem