* * *

 

trudno grzesznemu

być stróżem dla anioła

nie tak być miało

* * *

 

samotność w tłumie

z biletem bez powrotu

na mlecznej drodze

* * *

 wszystko zachodzi

słońce nie jest wyjątkiem

ty też nie byłeś

* * *

 chowam się przed deszczem

być może spadnie

być może nie

chmurka tak dziwnie

i przyjaźnie się uśmiecha

chowam się pod wierszem

który dopiero napiszę

być może

kto wie

przynajmniej spróbuję

tak naprawdę

to on

jeszcze nieopierzony

bardziej potrzebuje

schronienia

choć wbrew logice

nie zamierza unikać deszczu

TO NIE TAK

 to nie tak

że za wszystko

można teraz obwiniać niewidzialną ćmę

której wystarczył taniec świecy

odbity w pełnym szkle

by żywioł osmalił jej skrzydła

i też nie tak

że właśnie akurat ta świeca

ten żywioł

pełne szkło

nieprzewidywalność niewidzialnego

czy może raczej niewidzialność

nieprzewidywalnego

to nie tak

że twoja silna wola

ma drżenie dzikiego ptaka

którego tak łatwo spłoszyć dotykiem

to nie tak

bo w udach masz moc

i w biodrach masz moc

a w pierzastej niemocy

której pisana uległość

moc się kryje

największa

ROZMOWY

 

bańka mydlana

z wdziękiem osiadła na włosach

nieważny był jej krótki żywot

ulotna chwila wystarczyła

pozostawiła po sobie tęczowy uśmiech

zagajnik wrzosów

pokłonił się bezgłośnie nieświadom tego

że potrafię czytać jego purpurowe znaki

że zamieniam je w strofy

samotne smutne  drzewo

którego oko łzawiło żywicą

przytuliło mnie rozdzierając koszulę

nie miałem żalu

też je pozdrowiłem

wierzba rozpostarła parasol

sprawiła że poczułem się ważny

podziękowałem zawracając w deszcz

z nim najbardziej lubiłem rozmawiać

a później jeszcze ten człowiek

portfel w kieszeni marynarki

skutecznie tłumiący bicie serca

dużo słów

zbędnych słów

i spojrzenie chorego ptaka

nie podejmujące rozmowy

akurat on

miał mi najmniej do powiedzenia

STAIRWAY TO HEAVEN

 nie jestem dobrym wspinaczem

pokonuję niewielkie dystanse

dwa trzy piętra zaledwie

w dół też wcale nie lepiej

nie te nogi

nie to serce

nie to ciało

moje spojrzenia ku górze

po innych błądzą obłokach

a w tle

gitarowe schody

prowadzące akordami do nieba

w swojej drodze

kieruję się światłem

nie muszę go szukać

samo wychodzi na spotkanie

kieruję się baldachimem

zachrypniętych basowych strun

chroniącym przed niepożądaną

świętością

*

woda święcona

nie leci nigdy z nieba

ptaki to wiedzą

* * *

        (mam tak samo jak ty

        miasto moje a w nim...)

***

studzi rozgrzaną głowę

cisza na Wiolinowej

a obok na Zamglonej

słońce zdobi balkony

na Słonecznej wieczorem

mrok spłukuje kolory

na Starej wszystko nowe

latarnie też ledowe

na Wilczej zamiast wilka

kociaków ledwie kilka

bo dobrze tam kociakom

i tak jakoś

tak jakoś

* * *

 cieszysz się słońcem

słońce cieszy się tobą

zazdrosny księżyc

ZAWIESZONY POD KSIĘŻYCEM

 

już się nauczyłem

już wiem

z włókien niedospanych nocy splatam kosz

zwarte powieki nadmuchuję wyobraźnią 

nie przejmuję się gdy czasami

co słabsze powłoki pękają z hukiem

całość podnoszę do góry

całość podnosi do góry mnie

nie trzeba wielu liter by ulepić słowa

wystarczy głębszy oddech

puls niekoniecznie przyspieszony

całość odłożona na jakiś czas

tężeje i nabiera masy

minutnik tu niepotrzebny

bardziej pianie kura

no dobrze

przesadziłem

zawieszeni pod księżycem już  tak mają

nie wszystko wiem i rozumiem

wciąż się jeszcze uczę

KOT BY SIĘ UŚMIAŁ

 

mamusiu

olej się lozlał

kotek się wypieldolił

zlecał ze schodów na moldkę

łapka go telaz boli

ojej

córeczko 

co tobie...

i głośny chichot po chwili

szybka radosna odpowiedź

to tylko 

plima aplilis