zbyt ambitna jesteś
by stać się członkiem
wilczego stada
to tylko samotność
bezludna poduszka
w archipelagu wspomnień
twarz w deszczowym muralu
na szybie
i cisza która pragnie
być krzykiem
wyją nocami do księżyca
ty z dobroci serca
udzielasz im tylko
schronienia
przeleciały nade mną ptaki
spojrzałem zazdrośnie
w niebo
czasem
gdy staję się wierszem
przypinam do pleców
słowa
rozskrzydlam je
staję na palcach
podskakuję
nie opuszcza mnie nadzieja
że zawisnę tak
na dłużej
i to one
będą zmuszone
podążać za mną
ptasim wzrokiem
za wcześnie
za bardzo
za późno
tak wszystko
zaczynać
od nowa
ty
miałeś być tylko
kochankiem
i nie bój się
tego słowa
przed tobą jeszcze
śliskość kamienia pod stopą
pierwszy pocałunek
pierwsza prawdziwa łza
powtórna nauka chodzenia
roztrzaskany o ścianę talerz
trzaśnięcie drzwiami
wędrówka bez nawigacji
i rozkładu jazdy
noce na pustym peronie
twój pociąg nadjedzie
przed tobą życie
pięknie brzmiące słowo
łatwe do przeliterowania
dasz radę
masz serce babci
determinację matki
fantazję starszego brata
i znoszone buty ojca
których zapomniał zabrać
wychodząc z torbą podróżną
pamiętnego ranka
po papierosy
dasz radę
cieszy że gdy chcesz dzielić z kimś
gorący jeszcze sen
dzwonisz wtedy do mnie
gdy chcesz wypłukać nadmiar soli
po przełknięciu śliny
dzwonisz do mnie
gdy osiadasz Chopinem
na lipcowym wieczornieniu
też jestem z tobą
dzielę się poduszką
bez lęku że to preludium
tak bardzo deszczowe
i że gdy nie chcesz niczego
z tym niechceniem
też dzwonisz do mnie
cieszy gdy w mailowej skrzynce
odnajduję twój spacer po lesie
jezioro i pierwsze jagody
bo tyle w nim spotkań i niespotkań
tyle szczebiotu i różnorodnych skrzydeł
i mnie cichego w tobie
i ciebie rozgadanej we mnie
ulotne chwile
śnieżnobiałe cienie
zielony księżyc
i niebieskie słońce
to tylko ja
to tylko zakręcenie
to moje wiersze
które w głowie mącą
to nie to o czym myślisz
to nie ruch firanek
nie klamka naciskana
nie cień zabłąkany
tylko rysy na ścianie
po martwym muralu
zdrapywanym palcami
aż po krwawe rany
odkryłaś dziś na nowo
że życie istnieje
że mimo końca świata
ziemia wciąż się kręci
właśnie deszcz przestał płakać
ty też już odpocznij
od zsuwania się kroplą
po szybie pamięci
