to nie to o czym myślisz
to nie ruch firanek
nie klamka naciskana
nie cień zabłąkany
tylko rysy na ścianie
po martwym muralu
zdrapywanym palcami
aż po krwawe rany
odkryłaś dziś na nowo
że życie istnieje
że mimo końca świata
ziemia wciąż się kręci
właśnie deszcz przestał płakać
ty też już odpocznij
od zsuwania się kroplą
po szybie pamięci
kiedyś żył we mnie anioł
przegrał walkę z diabłem
gdy zbrakło argumentów
sięgnęli po ostrza
walka była na serio
na noże na grabie
ten słabszy musiał ulec
ten silniejszy został
lecz anioł jak to anioł
nie sprzedał się tanio
dziś żyje we mnie diabeł
dobrze mu się mieszka
i ja też nie narzekam
bo spełnia nadzieje
mam się teraz z kim napić
zasiąść do pokerka
gdy sprowadza dziewczyny
razem z nim szaleję
choć diabeł jak to diabeł
morale ma słabe
nie zamierzam narzekać
dziś już parskam śmiechem
gdy głos księdza z ambony
ostrzega przed grzechem
ale życie z niecnotą
nie to samo zgoła
nie zamierzam ukrywać
że brak mi anioła
lat około czterdziestu włosy jasne blond ubrany w to co było pod ręką wyszedł z domu nad ranem i dotychczas nie powrócił ktokolwiek widział ktokolwiek wie proszony jest o nieinformowanie w trosce o jego życie dopóki czas niewypuści noża z zaciśniętej do bólu dłoni niedomknięty zamek w drzwiach to najzwyklejsza pułapką naciśnięcie klamki to igranie z zawleczką kobiecej detrminacji pozostawione ubrania i książki ma szansę odzyskać z kartonu wyrzuconego na śmietnik ktokolwiek widział ktokolwiek wie niech nikogo nie informuje a jemu zasugeruje cierpliwość przyjmuje się że okres braku gwarancji to w przybliżeniu kilka tygodni później głodny i przegrany może spróbować powrotu jest duża szansa że zostanie podjęty czystą bielizną posiłkiem wspólną kąpielą i przytuleniem do miejsca w którym dopiero co zabliźniła się krwawiąca rana
taki jazz smakuje jak whiskey za grdykę mnie chwyta palcami i czoło całuje po wszystkim dziękując za piękne kochanie taki jazz warczy jak groźny pies spuszczony ze smyczy szatana gdy świat śpi to on choć senny u mych nóg waruje do rana taki jazz daje to o czym śnisz czego nie da nawet kochanka w dłoni chłód zimny lód mocny łyk kryształowa rzeźbiona szklanka wierny pies w gardłowym pomruku władać chce wygrzanym posłaniem Autumn leaves ktoś strząsa w poduchy Stan Getz a z nim razem Jack Daniels
A potem jeszcze gra splecionych dłoni
na księżycowej wygaszonej scenie,
a może tylko to, za czymś wciąż gonisz,
tylko marzenie.
A potem jeszcze dotyk ust rozgrzanych,
znaczący tyle, co łzy w oczach błazna,
jak ten papieros o piątej nad ranem,
jak wyobraźnia.
A potem jeszcze rychły koniec nocy
i chwila której nigdy nie masz dosyć,
gdy niedotykiem z krainy niemocy
gładzisz jej włosy.
A potem jeszcze to, co czasem boli,
czym karmisz duszę do białego rana,
gdy odnajdujesz siebie wśród topoli,
w strofach Cypriana.
sam już nie wiem
choć wiem
jakim motylem będziesz
gdy ciepło ustąpi przed chłodem
bo oddechem wzlatujesz
bo ręką osiadasz
bo dusząc mały płomyk
uczysz syndromu zamkniętych okiennic
gdy otwierasz się cała
wybuch zaburza ruch planet
ja w twoim ciele
ty bez reszty w moim
ale to dusze wszystkiemu winne
to one uknuły spisek
*
tej historii wystarczą cztery ściany
ostatnie jajko w lodówce
szklanka wody tak bardzo obok
i tak bardzo ponad
planowałem opowiedzieć o tym
wiewiórkom w parku
zbyt długo zwlekałem
kilka kropel ulało się
wierszem
przepełnione naczynia
już tak mają
ku szczytom wspinam się sam
nikt mnie nie uczył wspinaczki
prowadzą mnie słowa matki
że czeka u nieba bram
żegnała prośbą matczyną
uważaj synku na siebie
gdy już spotkamy się w niebie
wszystkie problemy przeminą
mówiła że gdzieś tam w górze
anioły skrzydła przydzielą
i nieśmiertelność anielą
na białej wieczystej chmurze
wspinałem się jak umiałem
nim obsunąłem się w dół
po ścieżce bez śladów kół
w pazurach zaborczej skały
potykam się i podnoszę
a świat niezmiennie ten sam
ja wszystko wiem
wszystko znam
o nieśmiertelność nie proszę
